Dit is het vierde album van deze Big Band, Bonsanti was een saxofonist, hij speelde o.a. met het Stan Kenton Orch. en Doc Severinsen, hij begon met arrangeren in 1979, hij speelt niet meer maar componeert en is de leider van The 14 Jazz Orch. Het orkest heeft een basis bezetting van 13 musici met 4 saxen/klarinetten, 2 trombones, 3 trompetten, gitaar, bas, keyboard en drums, de volledige lijst deelnemers is onderaan de recensie te lezen. Ik schreef ook over hun voorlaatste album “Cartoon Bebop, leuke muziek, ietwat pittiger dan Islands. Wat wel overeenkomt is het lichtvoetige karakter dat Bonsanti zijn little big band meegeeft, een gestroomlijnd geluid en uitstekende solisten. Bonsanti begon met een repetitieband in 2013 die voornamelijk bestond uit vroegere studenten van de universiteit van Miami die bevatte ook de prestigieuze Frost School of Music, bekend vanwege hun getalenteerde leraren en studenten. De band speelde voornamelijk de arrangementen van Bonsanti, ze begonnen al gauw op te treden in Zuid Florida en al snel veranderde Dan de naam in The 14 Jazz Orchestra. Bonsanti deelt de arrangementen op verscheidene nummers met Mike Levine, hij draagt dit album op aan zijn broer Neal Bonsanti, een van de beste “double reed” spelers in de VS (hobo, English horn) en een van de oprichters van de band, hij was nog aanwezig op Cartoon Bebop, maar hij overleed voor de opnames van dit album.

Het album opent met het schitterende “The man from Tanganyika” van McCoy Tyner, het arrangement was van Vince Maggio, een goede vriend en collega van Dan die helaas ook overleed na Cartoon Bebop. De solo’s zijn van Dennis Marks (contrabas), Mike Levine (piano), Ed Maina (fluit), Ed Calle (tenorsax), Dante Luciani (trombone) en Peter Erskine (drums). Het titelnummer “Islands” is van Mike Manieri die een solo speelt op vibrafoon. Chick Corea was altijd een inspiratiebron voor Dan en zo kwam hij op verschillend versies van zijn nummer “Bud Powell”, een ervan is hier te horen. “Carmencita” is geschreven door Mike Levine. “Missouri Uncompromised” is een compositie van Pat Metheny dat verscheen op zijn eerste album Bright Size Life. Er is een verrassende versie van het aloude “Jitterbug Waltz” van Fats Waller in een arrangement van Bonsanti en Levine. Het nummer is opgedragen aan de eerder genoemde Vince Maggio, het was een vast onderdeel van zijn repertoire in een trio met Ira Sullivan en Joe Diori. “Jaco” is een eerbetoon aan de beroemde bassist Jaco Pastorius, we horen solo’s van Will Lee (el. bas), Ed Calle (tenorsax) en Mike Levine (piano). “Loft Dance” is een nummer van David Liebman, het oorspronkelijke arrangement is van Tom Boras, Bonsant paste het aan, Liebman zelf is hier te horen op zijn sopraansax. Het album eindigt met “When she loved me” uit de film Toy Story 2, het is van Randy Newman en opgedragen aan Neal Bonsanti (1942 – 2023). Wederom een leuk album van The 14 Jazz Orchestra.

Bezetting :
Ed Maina (altsax,fluit), Ed Calle (tenorsax, sopraansax, fluit), Peter Brewer (tenorsax, fluit, klarinet), Mike Brignola (baritonsax, fluit, basklarinet), David Liebman (sopraansax op Loft Dance), Brett Murphey, Jason Carder en John Lovell (Trompet). Dana Teboe, Dante Luciani (trombone op 1 nummer) Major Bailey (bastrombone), Dan Bonsanti (tuba simulatie op 1 nummer), Peter Erskine (drums), Lee Levin (drums), Mike Harvey (drums), Richard Bravo (perc.), Mike Levine (piano), Joe Davidian (piano), Lindsey Blair (gitaar), Randy Bernsen (acc. Gitaar), Mark Egan (el. bas), Will Lee (el. bas),Nicky Orta (el. bas), Tim Smith (el. bas), Jamie Ousley (contrabas), Mike Manieri vibrafoon), Dennis Marks (contrabas) Dat zijn natuurlijk meer dan 13 muzikanten, maar vooral in de ritmesectie zijn er muzikanten die maar op een of enkele nummers zijn te horen.

Jan van Leersum